Facts

Facts

Onları görünce çığlık atıp kaçan kızlardan değildim ben.
Onlardan birini görmüştüm ve hayatımda bir amacım olmuştu.
Ne kadar dışlansamda hayatımı seviyorum.

1.Bölüm
Dışlanmak artık alışık olduğum birşeydi.İnsanların benimle dalga geçmesi ve kafayı bişeylerle bozmuş olmamlı düşünmeleri..
Umrumda değildi.Ve olmiyacaktı da.O günü dün gibi hatırlıyordum.Onu penceremden görmüştüm.Bembeyaz şefaf bedeni tam karşımda duruyordu.
Bana baktı..Gözlerimin içine.Ve bana gülümsedi.Hayatımın en güzel saniyeleriydi belki.Daha önce hiç bi insan bana bakıp sevgiyle gülümsemeişti.
Annem ben doğarken ölmüştü.Babam da ben 6 yaşındayken.12 yaşıma kadar beni teyzem büyütmüştü.Ama o da ölünce sonunda Amcamla kalmaya başlamıştım.
Amcammış.Bana tecavüz etmeye kalkışmıştı.Eğer komşular çığlıklarımı duymasaydı....Düşünmek bile istemiyorum.Ama o artık hapiste.
Şimdi yaşadığım kişilerse ahmağın teki.Benimle konuştukları yok.Evlat edindikleri zaman sevinmiştim ama onlarım bu kadar tembel olabilecekleri aklıma gelmemişti.
Ev çöp evden başka birşey değildi.Her gün Pizza yemekten artık kilo almaya başlamıştım.Onlarla tam 4 ay geçirmiştim ve artık alışmıştım.

Odamın kapısını araladım ve dışarı baktım.Tina'nın horlaması evi çınlatıyordu.Yavaşça mutfağa gittim.Dolabı açtım ve suyu çıkardım.Bardağa dökecekken ışıklar kapandı.
Arkamı döndüm.''Dean ben mutfaktaydım'' Ses gelmemişti.Işığı açtım ve tezgaha gittim.Bardağın yanında bir kağıt vardı.Kağıdı elime aldım birşeyler yazıyordu.
''Yerinde olsam daha dikkatli olurdum -S''