Kitaplardan Alıntılar

"Telafisi en güç şey dikkatsizlik sonucu kırılan kalplerdir. iş işten geçtiğinde bütün mazeretler tedavülden kalkar, kıran da kırılan da p.ç gibi ortada kalır." (Erken Kaybedenler)
''Bizi samimiyetin hastalık olduğuna inandırmaya çalışıyorlar.İnanınca,herkes gibi olunca,aptallaşınca iyileşiyoruz.'' (Her Temas İz Bırakır)
''İnsanların arasında da yalnızdır insan.''(Küçük Prens)

Beni seviyorsun, gerçek veya gerçek değil? - Gerçek.

Jack: ben bu iskoç kabile olayını hoş buldum.
Afrodit: tabii bulursun. Etekli herifler rüyalarını süslüyor.

Tanrı öldü. -Zerdüşt Böyle Diyordu

Eko yapacak bir yere gidip 'Fuck you' diye bağırmak istedim. -Erken Kaybedenler

Stevie Rae: Boğa mı? İnek gibi mi yani?

Afrodit: Sen taşradan değilmisin? Bir boğanın ne oldugunu nasıl bilmezsin ?
Gece Evi Serisi-Yanmış ya da Baştan Çıkarılmış

Damon:Burada gerçek olan tek şey biziz,prenses.Sen benimsin,ben de senin.Ve zamanın başlangıcından beri birbirimizi seviyoruz. ♥

böyleydi galiba

Ve o bana dedi ki hiç kimse yalnız kalmazmış.
-
Çok ağladım ya :(
TVD Dönüş:Gece Yarısı :(

“Beni boş ver. Konu ben değilim ki. Hiçbir zaman da olmadım. Asıl sen kimsin? Senin heyecanların neler, tutkuların neler, hayal kırıklıkların neler? Şu hayatta başın sıkıştığında ilk kimi ararsın? Seni karşılıksız seven insan kimdir, ne b*k yersen ye seni bağrına basacak insan kimdir? Eğer böyle biri varsa bu akşam onu ara, halini hatırını sor bu vesileyle. Yoksa sen de bir gün benim gibi yapayalnız kaldığında, ufacık bir şeyi danışmak için bile arayacak kimseyi bulamazsın. Bu sözlerimi harcanmış yıllarımın manifestosu olarak kabul edebilirsin.”
----
Durup dururken, “En mutsuz olduğun gün hangisiydi?” diye sordu. Bu kız içimden geçenleri mi okuyordu? Dikkatle baktım yüzüne Kahverengiyle yeşil arasında gidip gelen, bal rengine yakın gözleri vardı. Pansiyon sahanlığına vuran sokak lambasının ölgün ışığında, lazer gibi parlıyorlardı üstelik.

“Neden öyle bakıyorsun?”

“Hiç,” dedim.

“Neden susuyorsun?”

“Düşünüyorum.”

“Neyi?”

“Neyi anlatmam gerektiğini.” Ona ikinci sınıfa başladığım gübü anlatmalıydım belki de, o pabucu dama atılmışlığı, o biricikliğini yitirme endişesini, o dehşeti anlatmalıydım ama vazgeçtim. “Ben mutsuzluğa karşıyım,” dedim.

“Neden?”

“Çok fazla mutsuz insan var.”

ERKEN KAYBEDENLER

"önce kelime vardı." diye başlıyor yohanna'ya göre incil.kelimeden önce de yalnızlık vardı.
ve kelimeden sonra da var olmaya devam etti yalnızlık...
kelimenin bittiği yerde başladı; kelime söylenemeden önce başladı.
kelimeler yalnızlığı unutturdu ve yalnızlık kelimeyle birlikte yaşadı insanın içinde.
kelimeler yalnızlığı anlattı ve yalnızlığın içinde eriyip kayboldu.
yalnız kelimeler acıyı dindirdi ve kelimeler insanın aklına geldikçe yalnızlık büyüdü dayanılmaz oldu.
Tutunamayanlar

"Duygu cimrisi kelime cömerti günümüz insanı."
-Elif Şafak/Firarperest

oh* Aysu okudun mu ?
Ben çektim
küfürlü olduğu için yazmıyorum