Alaycıkuş'tan Sonrası..

3-
Soğuk rüzgar kemiklerime işlemeye başlamıştı.Peeta'yı bir kaç saat içinde yatıştırmıştım ve onu uyumaya zorlamıştım.
Ardından ilk defa tek başıma mıntıkayı gezmeye başladım.Peeta'yla bir kaç kez gezmiştik ama tek merak ettiğim yer olan ormanın durumunun ne kadar kötü olabileceğini düşündükçe içimden bir şeyler kopuyordu.
Oraya tek başıma gitmek istediğim için Peeta'yla gitmedim.Bu ilk gidişimdi.Ve içimde ufak bir hareketlilik vardı.
15 dakikalık yolu 15 saniyede gelmişim gibi hissetim.Ve işte karşımda olan manzara pek iç açıcı değildi.
Orman,daha doğrusu eskiden orada orman olan yerden eser yoktu.simsiyah otların üstünden sallanan kısa arpalar bile bu felaket karanlığı yok edememişti.
Çoğu ağaç yok olmuştu ve yerler kurumuş koyu kahve dallar ve ağaç gövdeleriyle doluydu.Hepsi paramparça olmuştu.Herşey.
Biraz yaklaştım ve yere eğildim dallar sanki dokunulursa küle dönüşebilecek kadar kötü görünüyordu.
Yerlerde kocaman toprağa açılmış boşluklar vardı.Ateş topları diye düşündüm.Ardından eskiden gölün olduğu yere gittim.
Burda da devasa izler vardı.Tam adımı atıcakken ayağıma birşeyin takıldığını gördüm.Bir kemik.
Tüylerimin diken diken olduğunu hissettim.Bir kaç adım geri gittim ve etrafa bakındım.Hızlıca arkamı döndüm ve geldiğim yoldan son hızla geri döndüm.
Mıntıkanın hali her açıdan berbattı.Belki orman aralarında en az hasar alan yer olmuştu.
Ormanda geçen anılarım ve şimdiki halini düşünürken şehir merkezine vardığımı fark ettim.
Adalet binasının yerine şimdi kocaman bir bina yapılıyordu.
Bir kaç hafta önce herkes eski yerleri yeniden var etmeye başladılar.Hob'un yerine daha geniş açık bir pazar açmayı düşündüler.
Eskiden Galipler Köyü'nün olduğu yere küçük küçük 2 katlı evler yapmaya başladılar.
Yeni mıntıkamızda herkes aynı durumda olacaktı.Kimse birbirinden üstün yada kimse daha aşağıda olmiyacaktı.
Artık barış ve sevgi zamanıydı.