Hamam Böceğinin Günlüğü

Dün gece yine ölümle burun buruna geldim.
Kendime bir zarar geleceğinden
değil ama
karım Cemile ne yapar sonra. Biz akşam
yemeğimizi genelde saat
11-12 gibi yerdik,
ama ev sahiplerimizin misafiri geldiğinden
geç
vakitlere kadar oturup yatmadılar.

Neyse ki konukların gitmesiyle
birlikte
uykuya daldılar. Bir süre ortalığın sakinleşmesini
bekleyip,
yiyecek toplamaya başladım.
Bugün misafirler geldiği için menü çok
zengindi.
Pasta ve börek kırıntılarına bayılırız.

Her neyse ben
nevaleyi toplarken birden mutfağın
ışığı yandı ve "Aaaaaa! Karafatma" diye
bir ses duydum.
Salak adam, ben bir erkeğim Fatma da nereden çıktı.
Benim
adım İsmail. Böyle şeyler delikanlıyı bozar.
Hadi beni karımla karıştırdın
diyelim. Sen ne kadar
korkak bir adamsın. Benim kaç katım
büyüklüğünde
olmana rağmen bu bağırış da ne böyle? O korkunç
sesin
kesilmesiyle birlikte, sanki ben ona bir
sey yapmışım gibi beni kovalamaya
başladı. İnanın
o kadar da dikkat ediyorum, tabak, çanak bardak
üzerinde
dolaşmamaya çünkü bu dingilin karısı çok titiz.

Bazen diyorum ki bu
gıcıkların misafiri geldiğinde git ortalarda
dolaş böylelikle utanılacak
duruma düşsünler. Ama yapamıyorum işte.
Ne olursa olsun, ekmek yediğin
tekneye kötü gözle bakmamak gerekir.
Ben eve geldiğim ilk yılları
hatırlıyorum da ne güzeldi o günler.

Rahmetli kayınbabam ve kayınvalidem
beni evlerine kabul etmişlerdi.
O zamanlar rahattık, çünkü ev sahibimiz Rıza
amca kördü. Bu sebeple
evin her yerinde serbestçe dolaşabiliyorduk. Hatta
Rıza amcayla
aynı sofrada yemek yediğimiz günlerde oldu. Gerçi bizleri
görebilseydi
nasıl davranırdı bilmem ama o hep yüreğimizde yaşayacak. Rıza
amcanın
durumu pek iyi sayılmazdı, memur emeklisiydi. Bu evde
rahmetli
karısınınmış, bu yüzden yiyecek konusunda bu kadar fazla
seçeneğimiz
yoktu. Ama daha mutlu ve huzurluyduk.

Rıza amca bir gün
görünmez
kazaya kurban gitti. Gerçi onun için bütün kazalar
görünmezdi.
Rıza amcanın toprağa verildiği gün biz de oradaydık.
Karşı
komşusu Osman Zeki bey bize geldiğinde ceketini asmıştı.
Biz de bunu
fırsat bilip ceketin cebine girdik.

Ardından Osman Zeki beyle birlikte
mezarlığa doğru yola koyulduk.
Rıza amcanın üç tane oğlu vardı ama bugüne
kadar sadece nüfusta
gözüküyorlardı. Hayırsızlar daha ilk günden evi satışa
çıkardılar.
Evi şu anda oturan adam ve karısı satın aldı. Eve ayak
basmalarıyla
kayınbabam ve kayınvalidemi öldürmeleri bir oldu. Adam
sonra
iğrenerek cansız bedenleri kağıda sararak çöpe attı.

Sanki
kendisi
çok temizmiş gibi. Halbuki tuvaletten çıktıktan sonra
ellerini
yıkamadığına defalarca şahit oldum. Şimdilerde kendine
üzerinde
rahmetli kayınvalidemin resmi olan bir ilaç almış,
durmadan
üzerimize sıkıp duruyor. Kayınvalidem Sultan hanım
gençliğinde
fotomodel olduğu için bu tür ilaçların üzerinde resmi
bulunuyor.
Hatta bir iki reklam filminde de oynamıştı.

Ama evlenince
mecburen
bıraktı. Çünkü kayınbabam tam bir Osmanlı erkeğiydi.
Bugüne kadar
rahmetli Rıza amcanın anısına bu evde oturduk,
artık daha fazla dayanacak
halimiz kalmadı. Eşe dosta haber saldık.
Kendimize göre bir ev bulur bulmaz
taşınacağız buradan.
Belki de sizin evinize yerleşiriz hayat bu belli mi
olur?