Bu Kalp Sensiz Atmayacak

"Hayır!" dedi küçük kız yaşlı gözlerle.Kara toprağın altındaki babasına.Hiç birşey kolay olmayacaktı.Yıprattı kendini çığlıklar atarak feryet etti "Hayır,Baba!Gitme,lütfen.BU KALP SENSİZ ATMAYACAK!"...

Bu Kalp Sensiz Atmayacak!

Lauren Charles - 5 yaşındayken babasını kaybettikten sonra kimsesiz kamıştı.Ancak şimdi , güçlü birisi , her şeyi sildi.Kendine yepyeni bir hayat kurdu.
Jacqueline Forbes - Lauren'in yakın arkadaşı , William'dan hoşlanıyor.
William Charles - Lauren'in ağabeyi.

-karakterler eklenecek.

Lauren,18 yaşına girdiğinde ismini Olivia olarak değiştirmiştir*
Olivia(lauren) * Yardımcı Şarkı - Inna : Goodbye.
"Olivia,Olivia!
-Ve işte milyonların sevgilisi Olivia Charles !"
-Hepinize teşekkür ediyorum ve bu da yeni şarkım , beğenmenizi umuyorum.

No one Cares
Nobody's wrong,
No one see I'm not so strong
Everytime I hope I'm dreaming...
I'm missing you...
I'm touching you
But you can't feel,
I scream at you
But you can't hear..
I just need to be around you,
I'm lost without you
You are so special,
So give me some passion
I need to tell you
I'm watching you.
Goodbye you all,
Goodbye my friends
So goodbye
You...my babe
You..."

Birden Teyzemin kulak tırmalayıcı sesiyle yataktan fırladım ,
Rüyalar hep böyle mi bitmeliydi ? Sonunu göremeden , neler olacağını göremeden yarıda kesilmeli miydi ?
Tüm düşüncelerim yine teyzemin sesiyle kesildi -Lauren!Okula gitmen gerekiyordu sanırım , bugün Çarşamba!Çabuk derse 30 dakika var!
Çarşamba...Çarşamba mı?Çarşamba gözümden yaşlar aktı.Güçlü olmam gerektiğini hatırladım ve yaşlarımı sildim.
Gardrobumdan beyaz ince tişörtümü ve dar paça kotumu giydim.Banyoya gidip saçlarımı düzleştirdim , aceleyle saate baktım : 10 dakika!
Çantamı kapıp mor converslerimi ayağıma geçirdim.Son hızla aşağı inip bir domatesle ekmeği ağzıma sıkıştırıp kapıdan çıktım.
Saatime baktığımda sadece 5 dakikamın kaldığını gördüm , Jacqueline belli ki beni beklememişti.Yürürsem yetişemezdim , arka bahçeden
bisikletimi alıp okulun yoluna doğru sürmye başladım.Okulun kapısından içeri girdiğimde tüm yüzler beni yokluyordu , gülümsüyorlardı.
Yada dalga geçiyorlardı.Kafam bulanmıştı koşarak ikinci derse gidiyordum .Çok hızlı koşuyor olmalıydım , ayağım öbür ayağımın üzerine geldi ve adeta yeri öptüm. Kitaplarım bir yana , çantam da bir yana savruldu.Rey adında bir çocuk kıs kıs gülerken onun en yakın arkadaşı kitaplarımı topladı ve bana elini uzattı "Yardım ister misin?" dedi yüzünü kaplayan gülümsemesiyle.Gülümsedim ve elini tuttum , ayağa
kalkmama yardım etti.Kekemeye başladım "Be,ben Lauren , ay Olivia.Teşekkür ederim" "Ben , Scott.Memnun oldum Olivia.Önemli değil,sıradaki dersin ne ?"
"Aa,Müzik.Senin?"
"Ortak ders , yanıma oturur musun?"
"Onur duyarım."

YORUM.