Bir klasik Acıları Unutabilmek

arkadaşlar işte buda benim hikayem

karakterler:
angela->(anlatan kişi)evin tek çocugu annesi ve babası ayrı başına buyruk kendi dediğini yapan biri adının angela olmasına rağmen herkes ona angel der

miranda-angelin en yakın arkadaşı aslında onu sevmiyor ve ona iyi görünmeye çalışıyo o drake i seviyo ve ikisini knkasıymış gibi grünerek ayrmaya çalışıo

drake-angelin erkek arkadaşı ,onu karşı koyulmaz bir şekilde seviyor ve mirandanın ona olan ilgisinin farkında olan tek kişi aynı zmaanda bir vampir fakat bunu hiç kimse bilmiyor

mary-angelin annesi kızına hiç vakit ayırmıyor sürekli kendi ileriyle ilgileniyor

bob-angelin babası aşırı derecede zengin çok kuralcı her şeyin vaktinde olmasını ister maryle ayrılar.işine çok düşkün kızıyla oda hiç ilgilenmez tam bir işkolik

sabah kalktığımda başım çok ağrıyor adeta çatlıyordu.dün gece sabahın 5 inde uyumam bunun en önemli etkisi.başım ağrıyo desem bana bakacak biri yok babam çok yoğun zaten annemlede ayrılar.17 yaşıma 1 hafta önce bastım fakat kendimi 60 yaşında gibi hissediyordum.benim bu yaşımda yaşadıklarımı hiç kimse yaşayamazdı.
sabah kalkar kalkmaz ilk işim drake i düşünmekti.o kadar tatlıydıki onu biran olsun unutmam mümkün değildi.beni hayatta anlayan tek kişi o ve bide miranda var tabi...
üzerimi değiştirip kahvaltıya oturmak için salona giderken yanlışlıkla oturma odasına girmiştim.bu eve yeni taşındım ve hemen hmen her sabah oaların yerlerini karıştırıyorum.
ev o kadar büyük ki... 23 odalı bi eviniz olsaydı heralde sizde karıştırırdınız.her neyse işte nihayet yemek salonunu bulduğumda babam saatine bakarak beni bekliyordu.
-16 dakika 24 sn geç kaldın
-ah babaaa...
tahmin ettiğiniz gibi babam çok kuralcı biridir genelde çok kızgın olmaz ama kızdığındada çok fena kızar.
kahvaltımı ederken babam:
-bugün nasılsın
-sence...
-eee iyi görünüyorsun
-göründüğüm gibi olmayı her zaman çok istemişimdir.
-tamam,annen napıyor bakalım dün neler yaptınız?
-annem yine herzamanki gibi buluşmaya gelmedi ve yine işi çıkmış gelemedi.zaten alıştım artık 2 aydır onu göremiyorum ve artık pek umrumda değil...
onu çok özlememe rağmen her zaman güçlü ve kararlı olmaya çalışırım aslında mary beni madem umursamıyor artık bnd eonu umursamıyorum...
yemeğimi bitirip kapıdan çıkarken birden karşımda onu gördüm.bu inanılmaz derecede şaşırtıcıydı.gözlerim birden büyüdü artık yerinden çıkacak gibiydi...


Evden çıkar çekmaz karşımda onu gördüğümde çok şaşırdım.1. sınıf tabiriyle elleriyle çiçek olmuş gülümseyerek beni kapıda bekliyordu evet bu drake di ve bu stresli sabahtan sonra onun o sıcacık gülüşü içimi ısıtmıştı. buna bukadar çok şaşırmamın nedeni drake hiçbir zamn beni kapıda karşılamazdı hatta uzun zamandan beri evin ylunu unuttuğunu düşünmeye başlamıştım
-Selam bebeğim nasılsın
-hey dake senin ne işin var burda
-sevgilimi görmeye gelemezmiyim içimden bir ses bu sabahın biraz kötü geçtiğini söyledi bende biraz destek oliyim dedim
-bıkkın bir ses tonuyla her sabah diye karşılık verdim ve yürümeye başladım
-hey tamam neyin var neler oldu
-yha yine her zamanki gibi babamla kavga ettik ve bu konuda konuşmak istemiyorum..!
dümdüz yürümeye başlamıştım gerçekten sinirli ve üzgündüm birden koca bi sessizlik oldu drake i üzdüüme karar verdim
- şey tamam ben üzgünüm tamammı anladığın gibi kötü bir sabah geçirdim ve günümün kötü geçtiğinden eminim
-tamam anlıyorum ama ben senin yanına sana destek olmak için geldim bunu hatırla
-tamam affedersin
konuşa konuşa yürürken bir anda okula geldiğimizi farketmedim bile zaten onunla zaman çok çabuk geçiyrdu...

okulun kapısında mirnda beni bkliyordu.bi anda somurtmaya başları
-selam mira
-selam angel
-noldu üzgünsün
-hiçç yk bişi okula vrya ondn varya elizebeth michael i aldatmışş
-kiminle????
-hey kızlar eğer dedikodu ypmaya dvm edicekseniz ben gdiorm
-ahh afedersn drake snra grüşürz
mirndayla beraberdoliba doğru yürüdük alnımın ortasındaki doğum lekem bir anda kaşınmaya başlamıştı...
aniden durdum şuanda karşımda o duruyordu
seçici
birden doğum lekem feci derecede yanmaya başlamıştı onun acısı başıma vuruyor başımın ağrımasına sebep oluyordu.
miranda bir anda çığlık atarak kaçtı 5 dakika snra drake ynmda belirmişti bana şaşkın ve korkunç gözlerle bakıyor adeta gözleri yuvalarından fırlayacakmış gibi görünüyordu
bir anda seçici yok oldu
evet seçilmiştim
ben seçilmiş kişilerden biriydim
bundan snra hayatım eskisi gibi gitmeyecekti bunu çok iyi biliyordum sevdiklerimden uzak kalacaktım bunuda biliyordum fakat tek bilmediğim şmdi bana ne olacaktı..?


1. bölümü nsl buldunuzz??

beğendim güzel
devammm

evet biraz öyle
ama ben başka bi sitede yayınladım bunu ve ilerledikçe alakası olmadığını anlıyosun
sadece bu seçilme zımbırtıları ortak xD
devaam

2.Bölüm: sonun başlangıcı ...
seçilmemin ardından neler olabileceğini bilmiyordum.tek bildiğim ya ölen ama yaşayan bir 'montgomery' olacaktım yada tamamen ölecektim.acilen araştırma yapmam gerekiyordu hızla yürürken drake arkamdan sordu
-hey An (angelanın diğer bi kısaltılmışı)nereye gidiyorsun
koşarken ona seslendim
-araştırma yapmaya...
Bilgisayar labaratuvarına gittiğimde hiç kimse yoktu sadece görevli öğretmen vardı birden bana doğru
-Hoşgeldin A...
bana kocaman şaşkın gözlerle bakıyordu
-Sen sen seçilmişsin
-Evet evet her neyse işte...
bil. birinin başına oturdum ve googleden arama yapmaya başladım 'montgomery'...
binlerce sonuç arasından ilk çıkana girdim
yazılan makale aynen şöyleydi
'Montgomery'ler bir yaşayan ölüdür.nadir kişiler seçici tarafından seçildikten 1 hafta ölürler fakat bu ölüm fiziksel yada ruhsal değildir.sadece insinlar gibi olamazlar ve değişik özelliklere sahip olurlar.Montgomeryler için özel bir şehir bile vardır.burası Greemyst adlı bir şehirdir.Amerikanın Kuzeyinde yer alır.'

tek bulabildiğim bu kadardı diğer sayfalardada bundan farklı şeyler yoktu.Bana ne olduğunu bilse bilse Emiliy söyleyebilirdi.o bnm dostumdu...benden büyük bi dost...
derhal ona koşarak gittim okuldan çıkıp kaldırımda koşarken yola doğru koşmaya başladım ve işte olan oldu
bir taksi bana çarpmıştı herşey böyle kötüye ggitmese olmazdı zaten.bu benim kaderimdi asla istemeyeceğim bir kader...

Aaaa güzelmişş (=

süper

çok beğendim devam lütfenb

harika

Çok sağolun
şuanda yeni hikayemi kitap yapma yolunda ilerliyorum ama onda olağanüstü şeyler yok
neyse devam (iki bölüm üst üste çünkü bu bölümler biaz kısa)


3.bölüm Eyvah!Ölüyorum!!
bir anda aniden kndimi yerde buldum.Taksi son hızla yanımdan uzaklaşmıştı ve gelip ne oldu die bakan bile yoktu.Kendimi bir anda yerde bulmuştum.N olup bittiğini anlamadan...
Canımın acımasını bekliyordum ama yok acımıyordu işte ne bir kırık ne bir çıkık vardı kemiklerimde aksine kendimi harika hissediyordum.Bu ksn değişimimle ilgili birşeydi.Sizcede iyi yanlarıda olabilir miydi?Her neyse heyy ne yapacaktım benn?Ahh tabikide emiliy e gidiyordm derhal yola koyuldum yürüyerek 10 dk emiliynin evine varmıştım kapıyı çalınca içeriden bir ses geldi
-Kim ooo
-Beniim diye seslenmiştim bni daima sesimden tanırdı kapyı süper bir tebessümle açtı.İçeri girdim masanın üzerinde bir ton yığılı kitap vardı.Tam bu kitaplarda ne diyecekken...


-Ahh kemiklerim feci halde ağrıyordu.Kendimi ölüyormuş gibi hissettim nee olamaz korktuğum başıma gelmişti işte.Eyvah ki ne eyvah ölüyordum haytımın tükendiğini hissetmiştimmm

4.Bölüm Yalnız değilken yalnızlık


bir anda hareketsizce orda kaldım.resmen ruhum çekilmiş gibiydi göz kapaklarım bir açılıp bir kapanıyor nöbet geçiriyormuş hissi veriyordu.Emiliy ne yapacağını biliyordu beni derhal oraya götürmeliydi... yaşamam için... greemyst e gitmekten başka çarem yoktu ve emiliy bunuda çok iyi biliyordu
derhal gidip bir haritaya baktı bunu çok net göremiyordum ama hissediyordum işte...
emiliy umutsuzca söylenmeye başladı
-Yok yok yok bu haritalarda greemyst diye bir yer yok ah ne yapacağım şimdi ben..?
6.haritada bir şey bulduğunu farkettim altta küçük bir not yazıyordu.Emiliy bunun snradan blirdiğini söylüyordu ve bu inanılma zbişiydi...
notun dediğine göre güneyde olan greemyst tam bizim ülkenin yanında yer alıyordu.Bu bir görünmez ülkeydi.
uçakla 2 saatte orda olurduk fakat kimse öyle biryer bilmiyordu
iç sesim onu dinlememi söyledi
birdeen ruhumun çrkildiğini zannettim fakat iç sesim oraya gitmeyi düşünmeyi söylüyordu
dediğini yaptım ve birden...
birden oradaydık fakat emily yoktu sadece ben vardım etrafta...
Şimdi ne yapacağımı bilemzken tamamen yalnız olduğum hissine kapıldım fakat çok önemli bir detay vardı ve işte buna çok seviniyordum...

Çok sevindim beğenmenizee
1 yorumdan sonra devam

devam
5.Bölüm:Değişik...

inanamıyorumm bedenim sapasağlamdı ve işte hareket edebiliyordum 5 dk önce yaşadığım acıdan geriye eser kalmamıştı...
Peki ya emiliy nerdeydi yoksa oda beni bırakıp gitmişmiydi

Hayır,insanlar buraya giremezzz

iç sesim bana sürekli bunu söylüyordu...
ilerleyince önümde bir kapı vardı kapının 2 yanında müthiş yakışıklı gardiyanlar duruyordu.sanki bir hayaletmişim gibi bana gözlerini kocaman açıp şaşkınlıkla bakıyorlardı...

Buyrun majesteleri...

majestemi?ne majestesi?acababenlemi konuşuyorlardı yoksa etrafta benim göremediğim bir 'majeste' mi vardı.
her neyse kapıdan adımımı attığım anda kendimi bir rüyada gibi hissettm.burası mükemmelinde ötesi bir yerdi...
elimde bavul gibi birşey yoktu ve ben burda ne giyeceğimi çk merak ediyordum...

Hey Hoşgeldin Angela...
bu hoş sesin sahibi yavaşça bana doğru yaklaşıyordu...

Ben Jane senin bu seneki yardmcı arkadaşınım aynı odayı paylaşıyoruz...
O ana kadar hiç yüzüme bakmamıştı.Dönüp bakınca herkes gibi oda çok şaşırmıştı
Bende ne vardı hneüz bilmiyordum herkesin görüpte şaşırdığına göre çok 'değişik' birşey olmalı...

xD Teşekkür ederim majesteleri
1 sonraki bölüme şimdimi devam etsem acaba

:) tamam o zaman
6.Bölüm Şimdi Anlıyorum...
Jane beni
odasına yani odamıza götürdüğünde inanamadım bu oda bu şehir
gibimükemmel bi yerdi...Farketmeden gözlerim kocaman olmuştu...

-Ne
oldu çok mu şaşırdın?
soru Jane den gelmişti..Ağızımın açık
olduğunu o anda farkettim
-Bundan daha güzel odalarda var fakat
biz senle bu odayı baştan yaratabiliriz...
baştan yaratmak mı?bu
odanın nesi baştan yaratılabilirdi ki?yeniden düzenlesek bile bundan
daha iyi olacağını hiç sanmıyordum...
biranda gözüme birşey çarptı
inanamıyordum ayakkabılığın en üst köşesinde 4 aydır almaya çalıştığım
çizmeler duruyordu ama ne yazıkki maddi durumum 2000 liralık çizmeleri
almaya ytmiyordu...
-Bu arada benim olan herşey senin sayılır yani
bana söylemen karşılığında herşeyimi giyebilirsin...
-Ahh çok
tşk. ederim Jane dedim bir anda içimden ona sarılmak gelmişti ama
ben gülümsemekle yetindim...
-Şu taraftaki yatak dolay vs.
benimmi? diye sordum.
-Evet dedi...
o anda bütün
eşyalarımın dolaftaki raflara özenle dizildiğini farkettim.hatta
laptobum bile orarayadı ve onun yanındada...
drake nin aldığı kalp
şeklindeki saat...
dolabımı kontrol etmek için o tarafa doğru
giderken dolabın yanındaki müthiş aynayı gördüm veo anda herkesi
şaşırtan şey aklıma geldi döndüm ve aynaya doğru gittim.Aynanın tam
karşısına geçtim ve bende çok şaşırdım...
Göz rengim mordu..
-HEY YOKSA BUNUN OLDUĞUNU BİLMİYORMUYDUN?
-ha..ha..hayır
dedim kekeleyerek ve o anda jane e döndüğümü farkettim ve o anda
daha önce hiç farkketmediğim birşeyi farkettim.. onun gözleri sarıydı..
Acaba
bu ne anlama geliyordu..?


evet nasıl buldunuzzz?

Süperr.

Devam...
Çok iyi

Henüz yok ama sen iste yapiyim bitanem

Devam...

Arkadaşlar bu yıldız olaylarını değiştiriyorum gitgide gece evine döndüğümü gördüm tekrar okumanıza gerek kalmasın diye nasıl değiştireceğimi söyliyim..
yıldız yerine göz rengi var herkesin göz rengi sarı fakat angela nınki mor