Türk Filmlerİnİn Gelenekselleşmiş CÜmleleri

Güzel olduğunuz kadar küstahsınız da.

-Annecigim, ben bu amcayi cok sevdim. Ona baba diyebilirmiyim?

-Bana annemi tekrar anlatir misin babacigim?
Senin annen bir melekti yavrum.

-Neden agliyorsun annecigim?

-Hayir yavrum aglamiyorum. Gozume toz kacti.

-Benim de senin yaslarinda bir oglum vardi evladim.

-Seni sevmiyorum, seninle oyun oynadim, bunu anlamadin mi hala.
( Aktor veya aktrist amansiz bir hastaliga_genellikle ince hastaliga tutuldugu zaman sevgilisine soyledigi ilk cumle.)

-Annen sen dogarken oldu yavrum.

-N'olur gercegi soyleyin doktor yasayacak miyim?

-O kizla evlenirsen, seni mirasimdan mahrum, evlatliktan men ederim.

-Nayir Necla, n'olamaz.

-Hayir siz kovmuyorsunuz, ben vazifemden istifa ediyorum.

-Tanrim, bu resim... bu resim...

-Ben fakir bir gencim, sen ise zengin bir fabrikatorun kizisin.

-Biz ayri dunyalarin insaniyiz.

-Aman tanrim, goremiyorum... Goremiyorum.. Kor oldum.

-Goruyorum... Goruyorum..

-Evlenince pembe pancurlu bir evimiz olacak.

-Aman Allahim, ne kadar mesudum.

-Hayir.. Durun..! Kemal sucsuzdur.. Aradiginiz suclu benim !

-Bizim bu dunyada yasamaya hakkimiz yok mu be hakim bey abicim. Ha?

-Bu ses.. Bu ses.. Olamaz, git.. Git buradan..

-Vucuduma sahip olabilirsin ama ruhuma asla.

-Ustlendigin vazife cok muhim Kemal, bu gorevi layikiyla yapacagindan eminim.

-Ben kor bir gencim, hayatimi keman calarak kazanirim. Rica ederim duygularimla oynamayin.

-Sen arkadasimin askisin.

-Sizi ebediyete kadar bekleyecegim.

-Lutfen haddinizi biliniz.

-****netinizi muhafaza ediniz. Tanridan umit kesilmez.

-Tanrim ne kadar bedbahtim.

-Bana yillar once cilgincasina sevdigim bir kadini hatirlattiniz...

-Babanin kanini yerde koma ogul.

-Iste bana yazmis oldugun ask dolu mektuplar. Meger hepsi yalanmis. Al bunlari.

-Hayir Tamer... Olaylar sandigin gibi degil.

-Fakirsin sen.. Fakir.. Fakir..

-Beni paranla satin alabilecegini mi sandin?

-Bu resimdeki amca kim anne?

-Sen kac yigidim, ben onlari oyalarim.

-Hayir.. Hayir.. Tertemiz hislerimle oynadin benim.

-Biliyordum.. Olmedigini biliyordum Rifat.

-Oh ne saadet.

-Yaa Justinyanus, iste buna Osmanli tokadi derler.

-Yettim yigidim.

-Yavrum Istanbul sana neler etmis?

-Saadet dolu yuvamiza kara bir golge dusurdun.

-Bizim gibi insanlar serefleri icin yasarlar, namuslari icin olurler. Ama sen bunu anlayamazsin.

-Ben artik yarim bir insanim.

-Cocugumun ameliyat parasi icin yaptim herseyi.

-Aglamak istiyorum.

-Demek ikimizde ayni kadini sevdik.

-Olmadi Neriman, yapamadim.. Seni unutamadim.

-Ben sirtimda tas tasir, yine seni okuturum yavrum.

-Soyleyemedim anne, babamin simitci oldugunu yine soyleyemedim !

-Son nefesimde herseyi itiraf etmek istiyorum. Katil benim.

-Demek askimiz bir yalandi.

-Parayla saadet olmaz evladim, bunu sakin unutma.

-Tanrim neden, neden ben!

-N'allahim...sen sen ...bu ses n'olamaz...

Ne ben PrenSestim AsLında...Ne de sen MasaLda ki Prens
Ama tüm YasananLara-oLanLara rağmen AŞK vardı..

MasaLLar kadar güzel bir Aşkk !..