İmpossible

1.bölüm.
Benim adım Katherine.16 yaşındayım.Sacramento'da tek başıma yaşıyorum.Lise son sınıfa geçicem.Ve büyük ihtimalle hikayemin okuldan *pt*l birine aşık olup önüme çıkan kişiyle oral s.x yapan bir kızın hikayesi olarak bekliyorsunuz.
Yada saf ve aşık bir kızın hikayesi olarak bekliyorda olabilirsiniz.Ama ikiside değil.Benim hikayemdede aşk var.Ama hayal gücünüzü bile aşabilecek şekilde.


Klasik bir Salı.Okuldan çıkış ziline sadece 3 dakika kalmıştı.Önümdeki sümsüğün hastalıklı hırıltısından gün boyu çekmiştim zaten.Sadece 3 dakika.Bayan Mason'a baktım.2 dakika.Daha sonra özgürdüm.Yaz tatil.Yanlız ama Huzurlu.Yanlız ama Sakin.
Pekala 9 ayın sonunda tatil.Sonunda bedenimi ve beynimi kuş gibi hissedebileceğim 3 ay.Bayan Mason tatilde çalışmakla ilgili birşeyler mırıldanırken pencereye bakıyordum.1 dakika sonra burdan gidicektim ve ancak 3 AY sonra buraya geri dönücektim.
Bi an olsun zihnimi boşaltıp tahtaya baktım.Ardından kullaklarımdan yankı yapan zil sesini duydum.Duyar duymaz harekete geçip ayağa kalktım ve olabildiğince hızlı bir şekilde okuldan çıkmaya çalıştım.
Çıkar çıkmaz evime koşar adımlarla gittim.İçeri girdim.Önce bir kaç dakika önüme baktım arkasından derin bir nefes alıp çantamı bıraktım ve odama koştum.
Aslında bu tatili bu kadar istememin sebebi okul değildi.Kız kardeşim Rose'du.Onu 9 aydır görmemiştim.Kardeşim,Londra'da Teyzemle birlikte yaşıyor.Öyle ki teyzem Rose'u ne kadar seviyorsa benden de bir o kadar nefret ediyor.
Sebebini bilmiyorum.Belki anneme benzediğim içimdir.Annem.Ben 7 yaşında öldü.O öldüğünde kardeşim 2 yaşındaydı.Teyzemde kalmaya başladık.Teyzem Rose'a ne kadar iyi davranırsa bana o kadar kötü davranıyordu.
Sebebin kesinlikle buydu;Ben inanılmaz derecede anneme benziyordum.Gözlerim,saçlarım herşeyim.Teyzem ve Annem küçük yaşta çok büyük bir kavga etmişler ve birdaha asla barışmamışlar.Annem öldüğünden beri teyzem dile getirmesede suçluluk hissediyor.
Ve bana her baktığında acı duyduğunu hissedebiliyorum.7 yıl sonra Sacramento'ya taşındım.Evet tek başıma.15 yaşında.Ama halimden memnundum.Bana karışan yoktu.

2.bölüm.
Yatağın yanındaki komidine baktım.Telefonu elime aldım ve numarayı çevirdim.
-Alo Katherine.
+Teyze şey nasılsın ?
-Merak ediyorsan söyliyim kardeşin bu yaz sana gelmiyor.
+Neden ?
-İstemiyor.
+Evet istiyor.Yalan Söyleme !
-Emin ol burda, senin yanında olduğundan daha mutlu.
+Teyze pekala benimle anlaşamıyorsun.Beni sevmiyorsun bile.Bunu biliyorum ama lütfen Rose ile benim aramızı bozma.
-Yoksa ne olur Katherine ?
Bişey demeden telefonu yüzünde kapattım.
O kadın kendini ne sanıyor ? Kardeşim neden beni görmek istemesin.En az o da benim onu sevdiğim kadar seviyor.Bunu biliyorum.
Derin bir nefes aldım ve evden çıktım.

Düşünmekten nerde olduğumu bile fark etmemiştim.Son anda etrafıma bakınabilmeyi akıl ettim.
Değişik bir kütüphanenin önünde duruyordum.Daha önce hiç görmemiştim.
Demekki fark etmeden o kadar uzağa gitmişimki.
Kendimi içeri attım ve dikkat çekmeden hemen rafların arasına daldım.
Hiç bir şey bulamadım sanırken karşıdaki raf dikkatimi çektim.
Yavaş adımlarla kitapların önünce geldim..Diğer fosforlu renkli kapakların arasında eski bir kitap vardı.
Belliki insanlar ona aylardır dokunmamıştı bile.Elimi yavaşça kitaba uzattım ve üzerinde tozu silkeledim.
Kitabın ismi yoktu.Kapağında sadece Sarı saçlı ve mavi gözlü çok yakışıklı 16-17 yaşlarında bir genç vardı.
Ne arkakapak ne isim.Merakla sayfaları açtım ama karşıma çıkan şey daha bembeyaz kağıtlar oldu.
Bir nokta bile mürekkep lekesi yoktu.Herhalde bir sırrı olmalıydı.Yoksa böyle birşeyin kütüphanede ne işi vardı ?
Kitabı kolumun altına yerleştirip kütüphane de çalışan kadına gittim.Kadın uykulu gözlerle bana bakıyordu.
+Şey..Ben bu kitabı ödünç almak istiyorum.
-Adını,Adresini ve Telefonun şu kağıda yaz.dedi ve bana bir kağıt uzattı.

İşim bittikten sonra dışarı çıktım ve serin kar havasını içime çektim.Büyük ihtimalle akşam kar yapacaktı.
Arkamdan biri kovalıyormuş gibi eve gittim ve içeri girdim.Yavaşça salondaki koltuğa oturdum.Çantamı kenara koydum ve sayfaları karıştırmaya başladım.

3.bölüm.
En ufak bir yazı yada harf.Hiçbirşey yoktu.
Kitabın sağına,soluna bakarken telefon çaldı.
Etrafıma bakındım ve ayağa kalktım.
Telefona yaklaştım ve açtım.
+Alo.
-Katherine Blackbird?
Ses o kadar yumuşaktıki.Küçükken bana şarkı söyleyen annemin sesini anımsadım.
Kadının sesi titriyordu.Sanki bir kaç dakika sonra ölücek gibi.
+Kimsiniz ?
-Sırrını öğrenebilirsin.Bunu başarıcağını biliyorum.Elinde çok büyük bir ipucu var.Sakın ama sakın o kitabı başka birine verme ! Özelliklede yabancılara.
Bastırarak;
+Kimsiniz ? dedim.Ama bu sefer telefonun sesi bana karşılık geldi.
Yavaşça telefonu yerine koydum ve salona döndüm.
Kitabı aldım. İpucumu ? Ne ipucusu ?
Ayrıca o kadın kimdi ? Ya şaka yapıyordu yada gerçekten elimde önemli birşey saklıydı.
Sayfaları çevirdim ve daha sonra aklıma birşey geldi.
Sayfalarında yazı olmadığına göre bu bir kitap değil defterdi.Yada şimdilik öyleydi.
Masanın üzerinde duvan kalemlerden birini aldım.
İlk sayfayı açtım ve özenli bir biçimde birisiyle sohbet ediyor gibi birşeyler yazdım;
-Benim adım Katherine Blackbird.
Birkaç dakika deftere baktım.Tam sayfayı değiştiricekken kitapta harfler belirmeye başladı.
Şaşkınlığım korkumu geçmişti.Bu nasıl olabilirdi ?
Kitapta sadece şunlar yazıyordu ;
-Bana yardım et !