İmpossible

6.bölüm.
Küçük hücresinde gözleri dört dönüyordu.Cambridge'nin tam ortasında olan hapis nerdeyse 130 yıldır ayaktaydı.
Kapının arkasından binbir ses yankılanıyordu.Diğer hücrelerde kalan aklını yitirmiş suçlular,suçsuz olmadığı halde suçlananlar hepsinin yüreğindeki acı, seslerine dökünüyordu.
Hücrelerin bulunduğu yerde kocaman bir kapı vardı.Bu kapı genelde mahkeme veya idam zamanlarında açılırdı.
2 hafftadır kapı açılmamıştı.Kimseden ses çıkmıyordu.Sanki herkes ölmüş gibi.Ama o gün sonunda bir gürültü sessiliği bozdu.
Çok geç saatlerde çıktı bu gürültü.Ama çok sessiz bir gürültüydü.Kapı açılmıştı.Sanki bir çocuk yürür gibi hücrelerin önünden geçiyordu.
Hücre kapılarının önündeki pencerelerin açılma sesi kulağına işitti.
İçeri giren kimse birini arıyor olmalıydı.
Tyler yavaşça yattığı yere döndü ve gözlerini kapadı.
Sıra ona gelmişti..Pencere açıldı.Tyler gözlerini hafiften araladı..Karanlıkta bile rengini kaybetmeyen yeşil gözler hücrenin içini süzdü.
Bir kaç saniye sonra pencere kapandı.Bu sefer kapının kilidi döndü.Ve kapı açıldı.
İçeri biri girdi.Tyler gözlerini kapatamıyordu.Kapatmak istemiyordu.Çünkü hücresine giren kişi Serena'ydı.
Burnuna gül kokusu geldi.Ama bu gül Serena'nın kokusuna benzemiyordu.Bu sadece gül kokusu değildi.Aynı zamanda kanda kokuyordu.
Tyler yavaşça kızı süzdü.Kız fısıldadı.
-Seni burdan kaçırıcam.Beni takip et.
Tyler şaşırdı ama bozuntuya vermeden başını salladı ve yattığı yerden kaykıldı.
Kız narin vücuduyla koridorları geçiyor ve arada sırada Tyler'a bakıyordu.
Son olarak çıkış kapısının olduğu koridor kalmıştı.
Kız keskin bir bakışla koridora baktı.
Bir kaç dakika sonra yavaşça kapıyı araladı.
Tyler'ın tüyleri ürperdi.Kış soğuğu kemiğine işlemişti.
Kız hemen kapıdan çıktı.Tyler birkaç saniye dışarı bakakaldı.
Ve dışarı çıktı.
+Bunu neden yaptın ?
-Yakın zamanda öğreniceksin.
+Beni tanıyormusun ?
-Elbette.Sen Tyler Waldorf'sun ve bir vampirsin.
+Korkmuyormusun ?
-Hayır.
+Ben korkuyorum.
-Kendindenmi ?
+İnsanlara zarar vermek istemiyorum.
-Zorundasın.Sen bir vampirsin.Eğer insanlara zarar vermezsen nasıl vampir olursun ?
+En yakınımdaki kişileri öldürdüm.
-Nasıl vampir oldun ?
+Bilmiyorum.
Kız bir an duraksadı.
-Nasıl ?
+Bir sabah uyandım ve sevdiğim kızı ıssırdım.
-Tamam bunu sonra konuşuruz.Sana kalıcak yer bulmalıyım.
+Ondan önce bana adını söylermisin ?
-Tabiki.Ben Katherine..Katherine Blackbird.

7.bölüm.
Katherine biran gözlerinin karardığını düşündü.Kulakları çınlıyor,avuçları terliyor ve anlamsız biçimde açık olan ağzını geri kapayamıyordu.
İsmi bir kitapta geçiyordu.Bu imkansız değildi ama seninle konuşan ve adını içeren kitaplardan korkman gerektiğini düşündü bir an.
Bu nasıl olabilirdi ? Yavaşça sayfaları çevirdi ama çevirdiği sayfalardaki yazılar gittikçe yok oluyordu.
Kalemi eline aldı ve önceki yazdığı özenli harflere benzemeyen bir yazıyla hızlıca yazdı.
''Sen kimsin ? ve benden ne istiyorsun ? '' Bir kaç saniye kitaba baktı ama cevap gelmedi.
Yeniden bir şeyler yazmaya yönelmişken cevap geldi.
''Beni hala tanıyamadın mı bebeğim ? '' Bir an kanın beynime sıçarmıştı.Kim oluyordu da benle böyle konuşabiliyordu.
''NE İSTİYORSUN ?'' diye yazdım.Bu sefer cevap geç gelmedi.
''Beni kurtarmanı Katherine.1854 yılı.Unuttun mu ? Beni hapisten kaçırdığın geceyi ?'', ''Ne ?'' diye düşündü.
Ben 1994 yılında doğmuştum ve hayatta daha önce kimseyi hapisten felan kaçırmamıştım.
Sakince kelimeleri kağıda döktüm. ''Ben o yılda doğmamıştım bile.Ne saçm*lıyosun ? ''
''Tanrım sen ciddisin.26 Mayıs 1854..Beni kaçırdığının 3 hafta sonrası Katherine.Seni vampir yaptıktan sonra babanın bizi bulması..Şehirdeki en büyük cadıya bize acı çektirecek bir büyü istemesi.Ardından senin kurtulman için beni bu kitaba hapis etmelerini istemem..Bunların hiçbirini hatırlamıyor musun ?''